Είμαι μία μαμά που μετά από δύο μικρές πολύ πολύ μικρές ταλαιπωρίες απέκτησα δυο πανέμορφα μωρά ... την Υβόννη (5 ετών) και τον Μάξιμο (1 έτους) Όταν γεννήθηκε η Υβόννη μου ήταν σαν να μην υπήρχε ο κόσμος γύρω μου, υπήρχε μόνο εκείνη. Έκανα όλες εκείνες τις υπερβολές που κάνουμε όλοι στα πρώτα μας παιδάκια και ΦΥΣΙΚΑ το θεωρούσα πολύ φυσιολογικό. Ότι και αν έκανα υπήρχαν άνθρωποι που τα θεωρούσαν λάθος και κριτικαριζαν σαν να μην ακούω, σαν να μην βλέπω. Δεν είχαν καταλάβει ότι το κάθε μωρό είναι διαφορετικό, η σύγκριση μαμάδων με το δικό μου παιδάκι με ενοχλούσε τόσο πολύ που μου δημιουργούσε τύψεις και νευρικότητα, κάνοντας μερικές εξόδους μου με το μωρό όχι και τόσο ευχάριστες (κάτι το οποίο στο 2ο παιδάκι μου δεν το ένιωσα γιατί δεν με ένοιαζε και γιατί απομάκρυνα τοξικούς ανθρώπους από την ζωή μου... έτσι γιατί μπορώ). Όταν ήρθε ο Μάξιμος στην ζωή μας ένιωσα πιο δυνατή γιατί ήξερα τι με περιμένει. Ήξερα να κωδικοποιώ το κλάμα, να μην τρελαίνομαι με κάθε τσιρίδα, να είμαι ήρεμη για να μπορώ να τον θηλάσω με την ηρεμία και την γαλήνη που του αξίζει. Ήταν πράγματι πιο τυχερός γιατί απόλαυσε την ήρεμη μαμά ενώ η Υβόννη μου την τρελαμένη μαμά, την γεμάτη άγχος, την μαμά που ήταν γαντζωμένη πάνω στο μωρό της μην τυχόν και δεν είναι εκεί όταν την ζητήσει, το μόνο που ήταν ίδιο και στους δύο ήταν το χτένισμα των μαλλιών .... πιασμένα πάνω με το γνωστό χτένισμα της μάνας που έγινε hit. Απανταχού μανούλες χαλαρώστε τα κάνετε όλα καλά ... και όλοι αυτοί που δεν το βλέπουν απλά κρατήστε τους μακρυά 

 Με λένε Ειρήνη 

Και είμαι μια μπερδεμένη μάνα όπως και εσύ

- Πως εμπνεύστηκες αυτή την υπέροχη ομάδα; Τέλειο αυτό με τις ερωτήσεις.... (από Ιωάννα Λαγού)

Ήταν μια περιοδος στην ζωή μου που λόγω του ερχομου του Μάξιμου ήμουν ακομα πιο κλεισμένη στο σπιτι, στον εαυτο μου και λόγω δουλεια του συζύγου κλεισμένη και στην μοναξιά μου. Ήθελα λοιπόν να φτιάξω μια παρεα που δεν θα ειναι κατακριτέο να εισαι κουρασμένος, αυπνος, με παραπάνω κιλά, να νιώθεις ασχημα, να νιωθεις καλά, να  νιώθεις όμορφη, να νιωθεις ασχημη, μια παρέα που θα μπορεί ο καθενας να μιλαει ελευθερα χωρις να κρίνεται απο κανεναν. Αυτό ηταν η επιθυμια μου διοτι εβλεπα σε αλλες παρεες οτι αυτο που συνέβαινε δεν μου πήγαινε. Ήθελα μια παρέα που η δημιουργικη μαμα να δείχνει την δουλειά της χωρις μερες και ωρες διαφημισης αλλά να μπορει καθημερινα να παλευει για να ξεφυγει απο την ρουτινα της. Αυτό λοιπόν ηταν η έμπνευση και η επιθυμία μου και νομιζω οτι σε ενα βαθμό το εχω πετυχει... 

- Τι ερωτήσεις σου κάνουν στα προσωπικά μηνύματα;;;;😊😊😊😊😊 (από Μαρία Ψαρακη) 

Υπάρχουν ερωτήσεις και μηνυματα τόσο μα τόσο ομορφα και τόσο υποστηρικτικά που μερικές φορές νιωθω σαν σταρ του Χόλιγουντ 

Υπάρχουν ομως και ερωτήσεις που με φερνουν σε τρομερή αμηχανία και νευρικότητα, οπως προσωπικές δικές μου, ιατρικές έχω πολλές που παντα μα παντα εξηγώ ότι δεν ειμαι γιατρος, υπάρχουν οι δικές τους οικογενειακές επίσης πολύ μα πολύ προσωπικές που επίσης σε πολλές από αυτες δεν μπορω να πω το παραμικρό διότι χρήζουν ειδικού. Δεν παραπονιέμαι ομως διότι έστω και ετσι το βγαζουν από μέσα τους. Κάτι ειναι και αυτό. 😉

-Βασικά η ερώτηση είναι μια: πως τα καταφέρνεις; Ποιο είναι το όπλο σου για να επιβιώνεις και να χώρας όλες τις υποχρεώσεις της μέρας χωρίς να χάνεις την υπομονη σου ή να τσιτώνονται τα νεύρα σου; Κάτι μου λέει πως η απάντηση θα είναι τρίτο πτερύγιο αριστερά.... 🤔🤔🤔😂 (από Ελένη Σαβουιδάκη)

Ελένη μου τα καταφέρνω οπως όλες μας. Με πολύ τρεξιμο, υπομονή αμέτρητη και πολύ πολύ πολύ προσπάθεια να παιρνω βαθιές ανάσες. Εννοείται ότι χάνω την υπομονη μου διότι δεν εχω βοήθεια από κανέναν ουτε απο τον συζυγο μου πολλές φορές διότι η φυση της δουλειας του ειναι τρομερά δυσκολη και δεν μας επιτρέπει την πολυτέλεια της γκρίνιας και του παράπονου, διότι οι ωρες που ειναι στο σπιτι εβδομαδιαία ειναι ελάχιστες. Τσιτωνονται και τα νευρα οπότε αρπάζω το βιβλίο μου και ηρεμώ ή παω για ασταματητο περπάτημα με τερμα την μουσική στα αυτιά ή μιλάω με φιλες που περνάνε τα ιδια και με νιώθουν και στο τέλος καταλήγουμε να γελάμε... Κάνω οτιδήποτε με κάνει να ρίχνω τους σφυγμούς μου πιο ευκολα και ευχάριστα. 

Ειμαστε δυνατές και μπορούμε να καταφέρουμε τα παντα αρκεί να το παρουμε απόφαση. Εσυ νομίζω το ξερεις απο πρώτο χέρι 😉🥰

-Ναι και εγω θα ήθελα να μάθω πως τα καταφέρνεις, να μαγειρεύεις να περνάς δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά να κάνεις τις δουλειές του σπιτιού κακ και να έχεις και κέφι 🤔 (από Μαρίνα Κεχαγιά)

Ο χρόνος μοιράζεται αναγκαστικά 

Υπάρχουν φορές που δεν προλαβαίνω και πολλά, οπότε και κανενα ντελιβερι δεν εβλαψε ποτέ κανέναν. Ζουμε σε μονοκατοικία οπότε τα παιδιά βγαίνουν, σκάβουν στο χωμα, φυτεύουν, παιζουν, και εγω ειμαι μαζί έξω και ξεκλέβω καμία σελίδα απο το βιβλιο μου ή πλέκω ή κάνω κάτι που εκείνη την ωρα θα με ξεκουράσει. 

Σιγουρα θα βρω χρόνο για εκείνα και για εμένα όχι όμως παντα διοτι εχουμε και τις δραστηριότητες μας. Νομίζω ότι ολα είναι θέμα προγράμματος... και προς θεού απευθύνεσαι σε εναν παρθένο 😂

-Λοιπόν πως την παλεύεις αυτήν την περίοδο???Και τι κάνεις για τον εαυτό σου???Α και ένα τελευταίο την αλήθεια όμως είσαι όντως τόσο ήρεμη όπως φαίνεσαι η σπας και κανένα κουμπιούτερ η κάνα πιάτο που και που???😜😜😜😜 (από Μαρία Βενιζέλου)

Για τον εαυτο μου αυτο που κάνω αυτον τον καιρό είναι που ξεκίνησα τα γαλλικά μου. Την παλευω διαβάζοντας έστω και αργά το βράδυ ή πολύ πολύ νωρίς το πρωί. Όχι δεν φημιζομαι για την ηρεμία μου αλλά έχω τρομερή υπομονη και εναν περιέργο τρόπο σκέψης που εαν δεν με ξερεις και πολύ καλα με περνάς και για εξωγήινο 😂

Δεν σπάω πράγματα... αλλά όταν ο αλλος λειτουργεί με αγένεια απλά σηκώνω ενα τεραστιο τοιχος που τον κανω να αναρωτιεται για την υπαρξη του... ειπαμε παρθενος😂

-Αχ! Τι ωραία σκέψη.... Σα λεύκωμα μου θυμίζει.... 😜 Λοιπόν... Τι να ρωτήσω.... Τι να ρωτήσω 🤔🤔🤔 Που πετάς με τη φαντασία σου, όταν θες να χαλαρώσεις? Σε κάποιο γνώριμο αγαπημένο μέρος? Στο πατρικό σου? Σε ένα εξωτικό νησί? Σε μια σάουνα - χαμάμ? Σε ένα ζαχαροπλαστειο? Σε ένα βιβλιοπωλείο! Κτλ κτλ 💕💕 (από Ειρήνη Μαρουλη) 

Συνήθως προσπαθω να σκεφτομαι οτιδήποτε σχετιζεται με τον μπαμπα μου. Εφυγε οταν ημουν μικρή οπότε αυτο που κανω ειναι να φερνω στο μυαλο μου αναμνησεις με εκείνον φοβουμενη ότι θα ξεχάσω... 

-Καλησπέρα.. Απορώ τι τα κάνεις τόσα γλυκα..;;; 😂😂😂 Να είσαι καλά να δημιουργείς αφού σου αρέσει τοσο❤️❤️❤️ (από Αννα Andr)

Η κουζίνα είναι ενα μέρος που με κανει να αισθάνομαι καλά και με ηρεμεί, ψυχοθεραπεία, επίσης προτιμω να τρωμε ακόμα και σνακ, σπιτικά 

Επίσης οπως πολλές φορές εχω πει εχω γειτόνισσες και φιλες πολυτεκνες οπότε που και που βοηθαω στελνοντας κανενα σνακ. Παίρνει ο αντρας μου στην δουλειά, κερναει εκεί συναδέλφους, εχω ουυυυυ πολλλυυυυυ κοσμο 😂

-Εγώ εχω 3 πειράζει??? Την πρώτη την έκανε και η Ελένη Σαβουιδάκη. Η δεύτερη που είναι αυτή η ωραία φύση-αυλή που μας δείχνεις συχνά πυκνά και η τρίτη... πως γίνεται κάθε μέρα να φτιάχνεις όλα αυτά τα ωραία καλούδια κ να μην τα ακουμπάς??? (από Δροσούλα Κρυσταλογιάννη)

Καταρχήν θα σου πω ότι λατρεύω το όνομα σου 

Μένουμε σε μονοκατοικία Δροσούλα μου, για αυτό βλέπεις αυτην την άπλα. 

Εχω πάρει απόφαση να μην τρωω διοτι με την 1η εγκυμοσύνη μου πηρα 32 κιλά, πήρα απόφαση λοιπόν να τα χασω διοτι δεν μπορω αλλο τα σιχάθηκα, εχω καταφερει να καχω τα 16 οπότε τα υπολοιπα προσπαθω σιγά σιγά να φυγουν και εκεινα 

Εννοείται οτι κανω ατασθαλιες δεν θα σκασουμε κιολας

Θεες ετσι και αλλιώς 😉