Κάποιες φορές, η ζωή σε χτυπάει και σε βάζει να κάνεις απολογισμό για τα πάντα γύρω σου. Και μία από αυτές τις φορές, έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι μια φιλία που κάποτε ήταν σημαντική για σένα, τώρα είναι απλά… τελειωμένη.

Η λέξη φιλοτιμία είναι από αυτές που δεν μεταφράζονται πλήρως σε καμία άλλη γλώσσα. Είναι κάτι παραπάνω από μια απλή έννοια. Είναι μια ζωντανή φλόγα, βαθιά ριζωμένη στην ψυχή του Έλληνα, που φωτίζει κάθε πράξη ανιδιοτέλειας, τιμής και αγάπης για τον άλλον.

Λοιπόν, πέρασε ένας χρόνος και κατι... από τότε που έβαλα τις βαλίτσες μου και εγκαταστάθηκα στο υπέροχο Ντίσελντορφ. Αν και στην αρχή νόμιζα ότι θα είμαι απλώς ένας ακόμα τουρίστας που ξεκουράζεται σε καφετέρια και παίρνει selfies, τώρα μπορώ να δηλώσω με σιγουριά ότι… καταλαβαίνω σχεδόν τους Γερμανούς ! ή μάλλον… προσπαθώ.

Η εγκυμοσύνη, φίλη μου, είναι ένα μαγικό ταξίδι... που συνοδεύεται από έναν χείμαρρο σχολίων, συμβουλών, και «σοφών» παρατηρήσεων από παντού. Είτε προέρχονται από τη θεία Ελένη, που ξέρει τα πάντα, είτε από την κυρία στο ταμείο του σούπερ μάρκετ που σε βλέπει πρώτη φορά, οι "αλήθειες" αυτές είναι αναπόφευκτες.

Και έρχεται το πρωινό που δεν αισθάνεσαι καλά. Τι κάνεις? Βάζεις μία φόρμα, ένα αθλητικό και πας και παίρνεις ένα ωραίο μπουκέτο λουλούδια. Δεν σου φτάνει αυτό…

Μόλις φτάσαμε στο εξοχικό έτυχε να δω την Υβόννη μου ξαπλωμένη... είδα ένα παιδάκι μεγάλο πια, έπιανε όλοοοο το κρεβάτι. Άρχισα να αναρωτιέμαι που είναι το μωράκι μου? Που είναι το κοριτσάκι με τις πάνες? Που πήγε ?

Είναι το πιο υπέροχο πράγμα που έχω γίνει νονά. Αλλά ήμουν και τυχερή. Βάφτισα ένα παιδάκι που μεγαλώνοντας βλέπω πόσο πολύ ταιριάζω μαζί της. Είναι ένα παιδάκι που βοηθάει, που είναι καλοπροαίρετο,, που σε καταλαβαίνει, που δεν μου έχει δημιουργήσει πρόβλημα ποτέ, που με ακούει, που δεν ζηλεύει, που πάντα κάθεται μαζί μου, που με έχει βοηθήσει με...