Μόλις φτάσαμε στο εξοχικό έτυχε να δω την Υβόννη μου ξαπλωμένη... είδα ένα παιδάκι μεγάλο πια, έπιανε όλοοοο το κρεβάτι. Άρχισα να αναρωτιέμαι που είναι το μωράκι μου? Που είναι το κοριτσάκι με τις πάνες? Που πήγε ?

Είναι το πιο υπέροχο πράγμα που έχω γίνει νονά. Αλλά ήμουν και τυχερή. Βάφτισα ένα παιδάκι που μεγαλώνοντας βλέπω πόσο πολύ ταιριάζω μαζί της. Είναι ένα παιδάκι που βοηθάει, που είναι καλοπροαίρετο,, που σε καταλαβαίνει, που δεν μου έχει δημιουργήσει πρόβλημα ποτέ, που με ακούει, που δεν ζηλεύει, που πάντα κάθεται μαζί μου, που με έχει βοηθήσει με...

Πολλές φορές σκέφτομαι πόσα έχεις χάσει από την ζωή μου και εγώ από την δική σου ...