Αγαπητό μου ημερολόγιο ...Ναι, ήρθε ο καιρός να πάει ο Μάξιμος προνήπιο. Που μέχρι χτες ήταν μωρό, σήμερα το πρωί πήγε στο νηπιαγωγείο. Εννοείται ότι πίστευα ότι θα κλαίει, δεν θα μπαίνει μέσα, θα έχει εκρήξεις θυμού και όλα αυτά που πέρασα όταν τον πήγα παιδικό, αυτές τις 5 μέρες που δεν θέλω να θυμάμαι.
Σηκώθηκα λοιπόν πρωί πρωί, σχεδόν άυπνη από άγχος, όχι μην τυχόν και κλάψει, μην τυχόν όμως ότι κάτι δεν κάνω καλά, ότι κάτι ίσως μου έχει διαφύγει, ετοίμασα πρωινό και κολατσιό για μαζί, ετοίμασα τις τσαντούλες και άρχισα το ποίημα ... Η μαμά δουλειά, ο μπαμπάς δουλειά, η Υβόννη και ο Μάξιμος σχολείο.
"Μαμά εγώ δεν θέλω να πάω" μου λέει "και ποιος θα βοηθήσει την δασκάλα μας να κάνει μάθημα" του λέω... δεν απάντησε αλλά ένιωσα ότι κάτι ξεκλείδωσε μέσα του.
Εάν ήξερα ότι θα έπιανε θα το έλεγα από την αρχή να τελειώνω 🤣
Φτάσαμε στο σχολείο μας και πίσω μας ακριβώς ένα κοριτσάκι έκλαιγε... λέω από μέσα μου θα τα πιάσει τώρα και ένα ένα "τομπολα"
Του μιλούσα στο αυτί και του έλεγα πάλι τα δικά μας και άκουγε μαγικά μόνο την φωνή μου, φτάσαμε μπροστά στην δασκάλα μας, μας έδωσε οδηγίες, φόρεσε την μάσκα του και προχώρησε στην τάξη του, μόνος. Με ακούς ? ΜΟΝΟΣ
Κοίταξα κρυφά από το κάγκελο, είδα ότι έφτασε στην επόμενη δασκάλα και μπήκα στο αμάξι. Πήρα βαθιά ανάσα και έσκασα πάνω στο τιμόνι μου, μήπως και ηταν της φαντασίας μου. Ήταν σαν να βγήκε όλη η ένταση από μέσα μου. Φτάνω σπίτι και δεν με χωρούσε ο τόπος.
Ήθελα να ήμουν μύγα και να πετούσα για να δω εάν τα κατάφερε, να δω εάν έκλαψε, εάν με ζήτησε...
Επιτέλους πήγε 12 και μπήκα στο αμάξι να πάω να τον δω ... η καρδιά μου κόντευε να φυγει από την θέση της.
Ξεκίνησε η δασκάλα μας να δίνει παιδάκια, βλέπω από το παράθυρο το πλατύ του χαμόγελο να με κοιτάει και να μου κάνει 👍
Κόντεψε η χαρά μου να βγει και να χορέψει.
Έρχεται η σειρά μας και η δασκάλα μας μου λέει "Συγχαρητήρια και στην μαμά και στον μπαμπά, ήταν άψογος και είπα στον Μάξιμο ότι θα σας το πω"
Νομίζω ότι την έσφιξα στο μπρατσο μάλλον για να μην κλάψω από συγκίνηση και με δει το πιθηκι μου, νομίζω ξεφύσηξα τόσο δυνατα, νομίζω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να βλέπεις το μικρό σου να μεγαλώνει.
Γιασεμιά μου τα καταφέραμε...
Ακούς ? Τα καταφέραμε
Μαζί
Δασκάλα μας σε ευχαριστώ... ήσουν η σιγουριά μου !!!
Σας φιλώ
Από μαμά για μαμάδες
