Πάνα ... ένα μεγάλο μυστήριο !!! Πως Θα της πούμε αντίο ?
Ότι και εάν διάβασα για την κοπή της πάνας στην δική μας περίπτωση δεν έπιασε με την Υβόννη μου. Είναι ένα παιδί πολύ κλειστό σε συναισθήματα που πρέπει να μαντεύεις τι είναι αυτό που σκέφτεται, πως αισθάνεται. Ήταν πολύ δύσκολη η μετάβαση από πάνα σε τουαλέτα. Πήραμε γιογιό (6) για την ακρίβεια. Με μουσική, χωρίς μουσική, με πεταλούδες, με βατραχάκια, κτλ. ΤΙΠΟΤΑΑΑΑΑ
Πήραμε πολλάαααααα εσωρουχάκια και φυσικά την άφησα να τα διαλέξει ... πάλι τίποτα.
Με πολύ κουβέντα πολύ όμως τόσο πολύ που συνειδητοποίησα και η ίδια ότι μέχρι εγώ βαρέθηκα να με ακούω !
Κάναμε πολύ μεγάλες προσπάθειες και εγώ και εκείνη, διότι θέλαμε να πάει παιδικό καθαρή οπότε ξεκινήσαμε τις προσπάθειες μας 6 μήνες πιο νωρίς.
Δεν ήθελε όμως... Δεν ήθελε να αφήσει την πάνα της.
Με το να της το ζητάω, θεώρησα αργότερα βεβαία και με ψυχραιμία σκεπτόμενη ότι στο πρόωρο κόψιμο της πάνας έδωσα μεγαλύτερη σημασία από ότι θα έπρεπε και αυτό την οδήγησε στο να συγκρατεί την ανάγκη της, διότι ήταν κάτι δικό της όπως μου είπε αργότερα!!!
Φυσικά και το κόψιμο της πάνας για κάθε παιδί είναι ένα στάδιο ανάπτυξης. Είναι εκείνο το περίεργο στάδιο που από μωράκι γίνεται ένα μικρό παιδάκι. Λυπάμαι αλλά δεν υπάρχει μέθοδος, πέραν από αυτής της ενσυναίσθησης και της υπομονής. Από εμάς !!!
Πρέπει να σεβαστούμε απόλυτα τους ρυθμούς του παιδιού μας, είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε !!!
Συχνά μου έλεγαν καλά είναι 2,5 και δεν κόψατε πάνα ?
Από την στιγμή όμως που πήγα με το άκουσμα του παιδιού απαντούσα " ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΑΚΟΜΑ"
Στην πραγματικότητα όμως το θέμα πάνα είναι καθαρά ξεχωριστό για το κάθε παιδί. Όταν το παιδί αποκτά κίνηση, σωματική και συναισθηματική ωριμότητα τότε ίσως είναι μία καλή ευκαιρία να προσπαθήσει, διότι θα μπορεί εύκολα να ελέγξει το νευρικό του σύστημα αφού θα έχει πια ωριμάσει, θα ελέγχει τους σφιγκτήρες και θα καταφέρει να φτάνει στην τουαλέτα χωρίς ατυχήματα.
Ο Μάξιμος από την άλλη, έβαλε εσώρουχο ένα καλοκαίρι και έβγαλε και μόνος του την βραδινή πάνα λέγοντας μου "Ε θέλω άλλο".
22 μηνών έτοιμος να αποχωριστεί πάνα και να γίνει "μεγάλος" όπως μου είχε πει.
Δεν με απασχόλησε ίσως τόσο πολύ σε εκείνον διότι είχα πει ότι δεν θα κάνω λάθη και πιέσεις που ίσως έκανα στην Υβόννη μου.
Λειτούργησε ? Ποιος ξέρει ? Αυτό που θα πω με σιγουριά είναι ότι στο 2ο παιδάκι ήμουν πιο ενήμερη και με λιγότερο άγχος.
Παρόλα αυτά θα σου γράψω κάποια tips που μου είχε πει η γιατρός μας για να μας βοηθήσει
Πάρε χαρτί και στυλό :
1) Ρωτάς παιδίατρο, ενημερώνεσαι και πράττεις (αυτά που ταιριάζουν στην δική σου περίπτωση)
2) Αν αποφασίσεις να την βγάλεις ΔΕΝ την ξαναβάζεις (πισωγύρισμα)
3) Κάθε μία ώρα περίπου, θα το βρεις στους χρόνους, θα κάθεται στο γιο γιο. Δεν θα ρωτάς εάν θέλει απλά θα πηγαίνετε χωρίς λόγια στο γιο γιο. Αφού πάτε εκεί πάλι θα βρεις τι θα είναι αυτό που θα πείσει το παιδάκι σου να κάτσει και να χαλαρώσει.
4) Φτιάξτε ένα πίνακα επιβράβευσης ... κάθε φορά που θα τα καταφέρνει θα κολλάτε ένα αυτοκόλλητο που θα έχει διαλέξει μόνο του φυσικά.
5) Να διαλέξει μόνο του το γιογιό που του αρέσει, και ας μην κάτσει στην αρχή απλά να το βλέπει στην τουαλέτα, στην κουζίνα, στο δωμάτιο, στο σαλόνι όπου λειτουργήσει για εσάς ...
6) Στην αρχή αυτής της προσπάθειας περιορίζουμε λίγο τις εξόδους μας, δεν πάμε πολλές βόλτες έξω, για να περιοριστούν και τα ατυχήματα που ίσως αποθαρρύνουν λίγο την προσπάθεια του
7) Παίρνουμε πολλάαααααα και άνετα εσωρουχάκια που επίσης καλό θα ήταν να τα διαλέξει μόνο του
8) Εξοπλιζόμαστε με απέραντη υπομονή, αγάπη και ηρεμία
Μάνα ΑΚΟΥ : Δεν φταις εσύ για όλα ... Η γη η άτιμη απλά γυρίζει !!!
Αυτά από εμένα !!!
Δεν ξέρω εάν σε βοήθησα απλά θα σου πω άκου τις ανάγκες του παιδιού σου και όχι τον περίγυρο !!!
Σε φιλώ
Ειρήνη