Μην μεγαλώνεις τόσο γρήγορα ...
Μόλις φτάσαμε στο εξοχικό έτυχε να δω την Υβόννη μου ξαπλωμένη... είδα ένα παιδάκι μεγάλο πια, έπιανε όλοοοο το κρεβάτι. Άρχισα να αναρωτιέμαι που είναι το μωράκι μου? Που είναι το κοριτσάκι με τις πάνες? Που πήγε ?
Δεν έχω πια ένα μωράκι στο κρεβάτι μου, δεν ακούω το κλάμα του και ακαριαία σκέφτηκα ότι κάποια μέρα δεν θα είναι κοντά μου, δεν θα την έχω στο σπίτι μου, δεν θα βλέπω κάθε μέρα το χαμόγελο της, θα έχει ανοίξει τα φτερά της...
Θα έχω απεριόριστο χρόνο για να διαβάσω ένα βιβλίο, θα πίνω επιτέλους ζεστό τον καφέ μου, δεν θα έχω κλάματα και διαφωνίες, δεν θα μαζεύω lego από το πάτωμα, δεν θα ακούω για εκατοστή φορά "μαμά", ένα άγχος άρχισε να με πιάνει ...
Και μετά τι ?
Θα περνάνε οι μέρες και κάθε μέρα θα περιμένω ένα τηλέφωνο της, να ακούσω την φωνούλα της να μου λέει "γεια σου μαμά", και να την ρωτάω με αγωνία εάν έφαγε, αν κοιμήθηκε καλά, αν έβαλε αυτά που της είχα ετοιμάσει στο ψυγείο και να σκέφτομαι "αχ Θεέ μου κάνε να είναι ευτυχισμένη".
Έχω ξεκινήσει να μαζεύω και να αρχειοθετώ βίντεο και φωτογραφίες, να φτιάχνω τα άλμπουμ που θα της χαρίσω για να τα ξεφυλλίζει και να μην νιώθει μοναξιά. Της έχω φτιάξει στικάκι με την αγαπημένη της μουσική και τα αγαπημένα της νανουρίσματα.
Όχι μόνο για εκείνη αλλά και για εμένα. Θα είναι μεγάλες οι μέρες και οι νύχτες όταν δεν θα την έχω δίπλα μου, έτσι με όλα αυτά θα την αισθάνομαι εκεί μέσα στο σπίτι, στο δωμάτιο μου, στην αγκαλιά μου.
Στην αγκαλιά μου ναι, εκεί, που θα νιώθω ασφάλεια και θα αναπνέω, ξανά ...
Αλλά αυτό δεν θέλουμε όλοι ? Να μεγαλώσει και να πετάξει μακριάαααα ?
Ήμουν πάντα εκεί και θα είμαι για πολλά χρόνια ακόμα, να την καμαρώσω που είναι σπουδαία, ευτυχισμένη, που θα βιώσει έρωτες, αγάπη, απογοήτευση, θα κάνει τα δικά της παιδιά, θα κάνει τα δικά της ταξίδια.
Θα ορμήσει και θα ρουφήξει την ζωή.
Αυτό δεν ήθελα? Να γίνει αυτόνομη, υπέροχη και μοναδική ?
Ε, λοιπόν θα είμαι εδώ με τις ενοχές μου ότι κάτι δεν έχω κάνει καλά, ότι ίσως ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα και δεν πρόλαβα να κάνω όλα όσα ήθελα ότι ίσως κάτι ήταν δύσκολο και δεν το κατάφερα ...
Ότι μα ότι και να γίνει όμως θα είμαι πάντα το σπίτι σου ... όπως σου έλεγα πάντα !!!
Γαριδούλα μου θα υπάρχεις πάντα μέσα μου ... είσαι όλη μου η ζωή !!!
Με Αγάπη
Η μαμά σου