Η γαριδούλα μου γίνεται 6 !!!

Πριν από 6 χρόνια και κάτι μήνες κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά...

Έχοντας περάσει από δύο αποβολές, είχα πια ψιλοπαραιτηθεί, έλεγα εντάξει πάλι κάτι θα γίνει και δεν θα κρατήσει πολύ αυτή η χαρά μου. Και ξαφνικάαααα η χωριακή έδειξε 7500 μονάδες, εκεί λίγο ενθουσιάστηκα με την ιδέα ότι ίσως η εγκυμοσύνη αυτή φτάσει ως το τέλος. 

Έφτασε η μέρα του 1ου υπερήχου. Ο Γιώργος μου έλειπε και είχα πάει μόνη μου... χωρίς πολλές ελπίδες βέβαια. Σαν να κρατούσα φυλακισμένη την χαρά μου. Σαν να μην ήθελα να την εκθέσω στην απογοήτευση. 

Ξαπλώνοντας στο ιατρείο του γιατρού ... μου λέει ... "Ακούς ?" του λέω "Τι να ακούσω ?" "Την καρδιά του μωρού σου... στο είχα πει ότι δεν θα αφήσω να ξαναπεράσεις αποβολή" 

Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο από εκείνη την μέρα. Μόνο ότι έκλαιγα μέχρι να φτάσω σπίτι, σε όλη την διαδρομή μέσα στο ταξί έκλαιγα... Από χαρά, αυτά τα λυτρωτικά δάκρυα που σε ξαλαφρώνουν και σε αφήνουν επιτέλους να αναπνεύσεις. 

Τους επόμενους μήνες εύκολα και δύσκολα, μιλούσα στην γαριδούλα μου, της έβαζα μουσική, της τραγουδούσα, της έλεγα τα σχέδια που έχω για εκείνη... και κλωτσούσε θεέ μου πόσο με κλωτσούσε. 

Ήρθε η ευλογημένη μέρα της γέννας μου. Είχα κλείσει ραντεβού στο μαιευτήριο και ήμουν εκεί ακριβώς στις 8. Ξεκίνησε η διαδικασία της πρωτόγνωρης εμπειρίας μου, ένα ταξίδι που όσα χρόνια και εάν περάσουν δεν θα το ξεχάσω ποτέ. 

Εκεί δίπλα μου ήταν ο άντρας μου, εκεί βράχος σε όλα. Με τα καλά του και τα κακά του. Με τα πάνω μας και τα κάτω μας. Αλλά πάντα εκεί. Περάσαμε όλη την διαδικασία μαζί και δεν το μετανιώνω στιγμή, ότι πιο τρυφερό και όμορφο έχω ζήσει μαζί του είναι η γέννα των παιδιών μας. 

Και έφτασε η στιγμή που θα έβλεπα το μωρό μου ... 

"Σπρώξε καρδιά μου, είσαι δυνατή" μου λέει ο γιατρός 

"Πάμε Ειρηνάκι μου όπως σου έδειξα" μου λέει η μαία μου 

Μετά από τρεις προσπάθειες ... ακούω τον γιατρό να λέει "βρε εσύ έκανες μια θεά 5 κιλά" 

Ανασηκώθηκα αμέσως και έψαχνα να την βρω ... ΟΥΠΣ είναι κορίτσι (δεν θέλαμε να μάθουμε το φύλο) 

Και ναι ήταν αλήθεια η γαριδούλα μου ήταν 60 εκατοστά και 4 κιλά. Ένα μωρό υπέροχο και πιο όμορφο από ότι το είχα φανταστεί.... 

Ένα παιδάκι δικό μου, το πρώτο μου. 

Και με τα πολλά πέρασαν 6 χρόνια. Την Παρασκευή (11/1) το κορίτσι μου γίνεται 6 χρονών. Απίστευτο. Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Αχ μην μεγαλώνεις τόσο γρήγορα !!!

Θα ήθελα να μπορούσα να της δώσω τα μάτια μου και την καρδιά μου για να δει πως νιώθω για εκείνη και να καταλάβει πόσο σημαντική είναι στην ζωή μας.

 Υβόννη μου να σου πω να μην ανησυχείς ότι και εάν γίνει θα είμαι εδώ και εάν χρειαστεί θα παλέψω εγώ για σένα όταν θα εγκαταλείπεις, θα σου σκουπίζω τα δάκρυα και στα εύκολα και στα δύσκολα, θα σε κρατάω όταν δεν θα μπορείς να σταθείς. 

Μην σπαταλάς τον εαυτό σου και μην τον χαρίζεις εκεί που δεν αξίζει, σε έφερα σε αυτόν τον κόσμο με αγάπη, δάκρυα και πόνο και είσαι ότι πολυτιμότερο υπάρχει στην γη !!! Είσαι ο αέρας που αναπνέω, οι παλμοί της καρδιάς μου, τα δάκρυα στα μάτια μου, τα νέα στα αυτιά μου. Είσαι κομμάτι μου και όσο φεύγεις από κοντά μου τόσο περήφανη θα αισθάνομαι για σένα. 

Καρδούλα μου συγνώμη για τα λάθη που έχω κάνει, για τα νεύρα που είχα, για τα μικρά ψέμματα που ίσως σου έχω πει, για τα όχι μου, για τις ανασφάλειες μου, όσο υπάρχω θα προσπαθώ να γίνω η καλύτερη μανούλα του κόσμου σου, όπως λες και εσύ!!!  

ΘΑ Σ' ΑΓΑΠΩ ΜΕΧΡΙ ΟΙ ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΠΛΕ !!! 

Να τα εκατοστήσεις αγάπη μου γλυκιά, να γίνεις καλός και ευτυχισμένος άνθρωπος και εγώ θα είμαι πάντα εδώ για να τρώμε κρυφά παγωτό !!! 

Σε λατρεύω  

Η Μαμά σου