Η 8η ιστορία μας

Από ένα πολύ γλυκό κορίτσι ... που αν και δεν την γνωρίζω το ύφος που γράφει μου δίνει την εντύπωση ότι έχει παλέψει πολύ.... και να η απόδειξη 

Πού λες Ειρήνη... 

Η ιστορία τής ζωής μου ξεκινάει από την εγκυμοσύνη. Πολύ όμορφη περίοδος με ομαλότητα και χαρά. Δυστυχώς όμως στις 27 εβδομάδας δεν ήμουν καλά, οπότε ήταν ή το παιδί ή εγώ. Μπήκα για εξετάσεις αλλά ο πραγματικός λόγος ήταν να γεννήσω τις επόμενες ημέρες... 

Ακόμα θυμάμαι το γιατρό μου να μας μαζεύει όλους, τούς γονείς μου και τον άντρα μου και να ανακοινώνει ότι έχω πάθει προεκλαμψία και αν το αφήσουμε άλλο λίγο πηγαίνω για νεφρική ανεπάρκεια. Τι θα γίνει με το παιδί? τον ρώτησα... μου είπε ότι μόνο ο Θεός ξέρει!!! και ότι αυτή τη στιγμή πρέπει να σωθώ εγώ. 

Χάλια μαύρα.... Μάζεψα ότι δύναμη είχα και την επόμενη ημέρα γέννησα. Αξέχαστη εμπειρία, όση θυμάμαι δηλαδή. Αμέσως μπήκα εντατική και εκεί πλέον ήμουν στο έλεος του Θεού!!! Το μωρό πάρα πολύ μικρό αλλά ένας μαχητής. Μπήκε θερμοκοιτίδα και περίμενε πότε θα γίνει καλά ή μαμά τού για να τον δει. 

Μου πήρε μία εβδομάδα να συνέλθω και δύο μήνες περίπου στο σπίτι των γονιών μου γιατί ήμουν χάλια. Ξέχασα να αναφέρω ότι τις τελευταίες ημέρες στο μαιευτήριο κατάφερα και είδα το παιδί και δεν μπορώ σε κανέναν να περιγράψω τον πόνο πού έχει μία μαμά όταν γυρίζει σπίτι Με άδεια χέρια... πόνος!!! πήρα μισή ευχή από τον παπά για να πηγαίνω να βλέπω το παιδί στη θερμοκοιτίδα.

Σε κάθε λακκούβα πέθαινα, σε όλη την διαδρομή έκλαιγα. Πείσμωσα πολύ Ειρήνη και είπα ότι δεν θα τα παρατήσω. Εγώ έγινα καλύτερα και ο μικρός μετά από 4 μήνες εντατικής υψηλού κινδύνου κατάφερε και ήρθε σπίτι όπου και εκεί παλέψαμε αρκετά. Στα είπα εν συντομία σε ευχαριστώ πού διάβασες την ιστορία μου.

Και θα σου πω και εγώ από την μεριά μου ένα ευχαριστώ για την ιστορία σου. 

Μπράβο σου που άντεξες και στάθηκες βράχος δίπλα στο μωράκι σου ... δεν το μπορούν πολλοί. Είσαι ηρωίδα μάνα  και παράδειγμα προς όλες μας !!! Να έχετε μια ευτυχισμένη ζωή και να καμαρώνεις αυτό το παιδάκι που πάλεψε μαζί σου ΠΑΝΤΑ !!!