Η 5η ιστορία μας
Η λαχτάρα και αυτή η όμορφη ιστορία ξεκινάει κάπως έτσι :
3η από το τέλος Κυριακή του 2011 και καθόμαστε στον καναπέ μας, πίνουμε νες και βλέπουμε Μπομπ Σφουγγαράκι, γελάμε, παίζουμε, συζητάμε τι θα κάνουμε το βράδυ...... Εκείνος δεν ήθελε παιδιά, αυτό ήταν το μοναδικό μας πρόβλημα και κάτι που μας αποξένωνε παρότι υπήρχε πολύ αγάπη μεταξύ μας. Δεν ένιωθε έτοιμος. Ήμασταν άλλωστε και μες στην τρέλα, όλα στα πόδια μας, ξενύχτια, μπύρες, ταξίδια, συναυλίες, πολύ ωραία ζωή! Γιατί να θέλει κάνεις παιδιά; Να τον περιορίσουν; Να του κόψουν την ελευθερία; Εγώ δεν σκεφτόμουν έτσι, ήθελα, φοβόμουν ότι δεν θα κάνω ποτέ, είχα πάει ήδη 31 και τίποτα στον ορίζοντα δεν έδειχνε προς τα εκεί. Ίσως αυτή η σκέψη έκανε μπαμ μέσα μου, ποιος ξέρει... Ξαφνικά, φωνάζω, διπλώνομαι, κάνω εμετό αίμα, ζητώ βοήθεια, ο πόνος ήταν οξύς συνεχόμενος σαν να μου σκίζουν τα έντερα! Υποθέσαμε Σκωληκοειδίτιδα και αφήσαμε τον Μπομπ Σφουγγαράκι και τρέξαμε για εφημερεύον νοσοκομείο. Ευτυχώς ήταν κοντά στο σπίτι, και όταν φτάσαμε μου έκαναν εισαγωγή και δεν πέρασε πολύ ώρα που αποφάσισαν να με ανοίξουν. Η στιγμή της νάρκωσης ήταν ότι πιο ανακουφιστικό έχω νιώσει στη ζωή μου. 2 ώρες μετά άνοιξα τα μάτια μου και άρχισα να φωνάζω ότι πονάω Δεν ήξερα τι είχε συμβεί...
Οι γενικοί χειρουργοί με άνοιξαν δεξιά με τομή κανονική είδαν ότι είχα πάθει εσωτερική αιμορραγία , από την αριστερή ωοθήκη, λόγω ρήξης κύστεως, έτσι έκοψαν την μίση ωοθήκη, έβγαλαν το αίμα και με έκλεισαν. Έκατσα μια εβδομάδα μέσα παρέα με την κα. Σοφία την γιαγιά με τα 10 παιδιά από την Αλβανία που απάλυνε με τις ιστορίες της τον υπερβολικά οξύ πόνο που είχα στην κοιλία....... Ήρθαν οι γιατροί με καθησύχασαν ότι είμαι καλά και ότι μου έσωσαν την ζωή και ότι θα μπορώ να κάνω παιδιά. Απλά έχω μια ωοθήκη πλέον. Κάθισα στο κρεβάτι ένα τρίμηνο, ήταν τόσο μεγάλη η τομή που δεν μπορούσα να γυρίσω στην δουλεία νωρίτερα. Ο καιρός πέρασε και έπρεπε να δει γυναικολόγος τι έχει γίνει μέσα στην κοιλιά μου.
Έτσι ένα χρόνο μετά έκανα άλλο ένα λαπαροσκοπικο χειρουργείο. Τα όργανα είχαν κολλήσει όλα μεταξύ τους , η σάλπιγγα είχε κάνει φλεγμονή, κοινώς το πρώτο χειρουργείο ήταν λίγο "βάρβαρο". Με καθάρισε και μου είπε ότι ακόμα μπορώ να κάνω παιδιά και με τη δεξιά σάλπιγγα και ωοθήκη. Μα πως θα κάνω παιδιά αφού ο σύντροφος μου δεν θέλει...;;; Εμένα είναι το όνειρο μου... Έτσι χωρίσαμε. Εννοείται όχι μόνο για αυτό αλλά είχα γίνει τόσο γκρινιάρα και κατηγορούσα εκείνον, εμάς, έμενα, τα πάντα όλα... στραβά και ανάποδα μου φαίνονταν τότε...
Ευκαιρία τώρα λοιπόν να βρω τον πατέρα του παιδιού μου! Ψάχνω από δω, ψάχνω από εκεί, κανένας δεν μου έκανε... κάποιοι δεν θελαν παιδιά, κάποιοι ήταν αλκοόλες, άλλοι ήταν αλλού, ε λέω... δεν θέλω έτσι... Πως θα κάνω παιδί με κάποιον που δεν αγαπώ; Πως θα συνεννοούμαστε για το παιδί αν σιχαινόμαστε ο ένας τον άλλον; Πως θα κάνω παιδί με κάποιον που δεν έχουμε μια γνωριμία; Πως θα κάνω γνωριμία με τόσο άγχος που έχω για το ποτέ θα γίνω μανά;;;;;;;;;;;;;;; Πόσο να αφήσω να περάσει ο καιρός; Μέχρι πότε θα μπορεί αυτή η μια ωοθήκη να δουλέψει; Ήδη κουράζεται βγάζει κύστες, πέφτω στα αντισυλληπτικά και άντε πάλι από την αρχή. Ποσά να κάνει κ αυτή μονή της; Μήπως να πάω σε τράπεζα σπέρματος; Δεν ξέρω πως μου ήρθε αυτή η λύτρωση, αυτή η ουρανοκατέβατη ιδέα...!!! Ας το ψάξω... να μαζέψω χρήματα όμως πρώτα και να δω τι χρειάζεται στα διαδικαστικά! Έτσι πέρασε λίγος καιρός...
Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν απλό. Έχω μαζέψει ένα ράφι χαρτιά. Πρώτα πρώτα πας στην τράπεζα σπέρματος, ανοίγεις φάκελο $$, πας σε συμβολαιογράφο $$ να φτιάξεις ένα συμβόλαιο προς την τράπεζα ότι δεν είσαι ελέφαντας. Μετά έρχεται το καλό! επιλεγείς δοτή! Η επιλογή -νόμιζα ότι ήταν το πιο εύκολο- γιατί λέω σιγά δεν τον ξέρω όλοι ίδιοι θα είναι...
Κάθομαι και εγώ και βλέπω δέκα φακέλους ανωνύμων αντρών 20-28 χρονών, διαφόρων χαρακτηριστικών, χόμπι, επάγγελμα κ ότι ο καθένας είχε να δηλώσει. Εγώ επέλεξα τον δοτή Χ λοιπόν, έναν που ταίριαζε στα δικά μου χαρακτηριστικά: σκέφτηκα αφού θα είμαστε εγώ και το παιδί μου ας σιγουρέψω ότι θα μοιάζουμε στα χρώματα και στα μεγέθη. Έτσι αγόρασα το πρώτο δείγμα από τον δοτή αυτόν! Έκανα την προσπάθεια με γυναικολόγο με σπερματέγχυση 2 φορές και τις δυο αποτυχημένα. Τα χρήματα έφευγαν η απογοήτευση τεράστια...
Έβλεπα τις φιλές μου που έκαναν εξωσωματικές, ψιλοφοβόμουν αλλά κατάλαβα ότι άλλος τρόπος δεν υπάρχει, αφού ήδη έχω χαλάσει περισσότερα από όσα θα μου κόστιζε η εξωσωματική. Έτσι αρχίζω να ψάχνω να βρω ένα κέντρο και έναν γιατρό που θα μου κάνει. Από συστάσεις και κριτικές στο ιντερνέτ τσέκαρα 4 κέντρα. Οι 3 μεγαλογυναικολόγοι μου είπαν ότι θα είναι παρά πολύ δύσκολο να πιάσω παιδί μιας και οι εξετάσεις μου για την ποιότητα ωαρίων ήταν οριακά μαύρα χάλια. Εκεί κάπου έφτιαξα και τα ενδοκρινολογικά μου που ήταν κ αυτά θέμα, είχα και κιλά, και λίγο υπερινσουλιναιμια, όποτε άντε και εκεί φάρμακα αλλά όλα κομπλέ και σχετικά σύντομα άρχισα να νιώθω και ψυχολογικά καλύτερα.
Τελικά στο μεγάλο ψάξιμο γιατρών βρήκα τον γιατρό της ζωής μου - γυναικολόγο, έναν γιατρό που με δέχτηκε με χαμόγελο, με έψαξε από την κορυφή ως τα νύχια και με έκανε να νιώσω ασφάλεια, αισιοδοξία και να θυμηθώ ότι είμαι δυνατή και ο σκοπός μου είναι για καλό. Θα κάνουμε εξωσωματική και θα γίνεις μανούλα, μου είπε στην μιάμιση ώρα που με εξέταζε. Δεν θα έπιανες παιδί αλλιώς, η σάλπιγγα είναι βουλωμένη, συμπέραινε, έχει επηρεαστεί από τα χειρουργεία. Θα σε βάλω στο χάπι για να ξεκουράσουμε την ωοθήκη και Σεπτέμβρη αρχίζουμε!
Έφυγα με χαμόγελο! Επιτέλους λέω ένας άνθρωπος να μου δώσει λίγη δύναμη.
Έτσι Σεπτέμβρη πήγα, αποτοξινωμένη από κρέατα, λιπαρά, τηγανιτά κτλ, με καλή ισορροπία στα ενδοκρινολογικά, τέλειες εξετάσεις αίματος, χωρίς κανένα νόσημα ή άλλο (το τι εξετάσεις κάνεις στην εξωσωματική δεν λέγεται...) και ήμουν σε φάση ζεν τελείως.
Τα φάρμακα της εξωσωματικής τα παρέχει ο ΕΟΠΠΥ αφού του πας έναν πάκο με δικαιολογητικά, άπειρα όμως, κυρίως ιατρικής φύσεως, και δικά σου και του συντρόφου -εγώ πήγα χαρτί από την τράπεζα για το σπέρμα. Σου βγάζει ένα ποσό που δικαιούσαι περίπου 1400 ευρώ για να αγοράσεις τα φάρμακα. Ναι είναι πολύ ακριβά. Ευτυχώς που υπάρχει αυτός ο τρόπος!
Νομίζω ότι την πρώτη μέρα που άρχισα τις ενέσεις ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου έως τότε. Πάταγο από χαρά που ξεκινούσα αυτό το ταξίδι-χωρίς επιστροφή!
Οι ενέσεις κρατάνε λίγες μέρες πρέπει να τις κάνεις συγκεκριμένες ώρες, σου δίνουν τα κορίτσια από το κέντρο οδηγίες κάθε μέρα!
Αυτές οι ενέσεις σε βοηθάνε να παράγεις πολλά ωάρια-αυγά.
Εγώ με μια ωοθήκη μου είχαν πει ότι το πολύ να κάνω 5-8 τελικά έφτιαξα 9 αυγά, καρτέλα ολόκληρη!!!
Χαρά και επιτυχία! Μεγάλωναν, τα κλώσησα, όλα κομπλέ! Τα βλέπαμε στον υπέρηχο και αναλόγως προχώραγα. Ήμουν μονή; Δεν ένιωσα στιγμή έτσι. Δεν ξέρω όταν ο άνθρωπος θέλει πολύ να κάνει κάτι, δεν νιώθει μονός του, έχει το σκοπό του μέσα του και τον συντροφεύει. Έχει την ελπίδα, έχει το θεό του ο καθένας... Αρκεί να το θες πολύ, τότε μόνο μπορείς να το κάνεις. Και τότε ήμουν μια τέτοια περίπτωση. Ένιωθα ότι αυτό το παιδί για κάποιο λόγο το θέλω πολύ. Έπειτα είχα και τις αγαπημένες μου φίλες και φίλους πάντα δίπλα μου σε όλα αυτά!!!!!
Δεν με ένοιαζε καμιά ταλαιπωρία. Ήταν ίσως ένα ένστικτο που λειτούργησε για να μου δίνει δύναμη παρ' όλες τις αναποδιές και τα λάθη.
Έμεινα έγκυος αμέσως! τι να σας περιγράψω; η ζωή μου η ψυχή μου ήταν έτοιμη γ αυτό το παιδί. Κ ακόμα έτσι νιώθω...
Πέρασα την πιο ήρεμη εγκυμοσύνη, οκ παράφαγα αλλά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες αυτά !!!
Αποφάσιζα για το μωρό μου, έφτιαχνα την προίκα του, και το δωμάτιο του! Ο πρίγκιπας μου φτάνει! Γεννήθηκε, τον θήλασα σε μια ηρεμία στο σπίτι, απολυτή ησυχία εγώ κ το μωρό.... Η ωραιότερη περίοδος.
Τον κοιτώ και λιώνω. Τώρα είναι 15 μηνών !!! Απίστευτος, χαρούμενος, σούπερ κοινωνικός, χιουμορίστας, πανέξυπνος! Του μιλάω συχνά ότι δεν έχουμε μπαμπά έχουμε νονούς, θείους, παππού, γιαγιά κτλ. Το ξέρω ότι είναι κενό. Έχω σύντροφο (εκτός σπιτιού) .
Ελπίζω να του διδάξω όσο μπορώ τις άξιες της ζωής και πάνω από όλα να είναι ανεξάρτητος άντρας και να γίνει ένας σπουδαίος σύντροφος όταν έρθει η ώρα.
Είστε τυχερές κορίτσια που βρήκατε τον άνθρωπο σας. Κ εγώ όμως τυχερή νιώθω. Θα τα ξαναπέρναγα όλα αν ήταν να φτάσω στο παιδάκι μου!
Σας φιλώ γλυκά
Ελενάκι μου χαίρομαι τόσο πολύ που κατάφερες να κάνεις το πιο μεγάλο σου όνειρο πραγματικότητα, επίσης χαίρομαι που άντεξες ρε θηρίο σε όλα αυτά τα δύσκολα, και που δεν ξέχασες λεπτό τον στόχο σου, και τέλος χαίρομαι που είσαι μέλος της μικρής οικογένειας που έχω δημιουργήσει και μας θυμίζεις ότι τελικά - όντως αντέχουμε πολλά εμείς οι μανούλες.
Να μου φιλήσεις τον πρίγκιπα σου και να του πεις ότι "οικογένεια είναι όπου είναι η μαμά μας"
Σε φιλώ πολύ και σε ευχαριστώ που μας διηθήθηκες αυτήν την τόσο ξεχωριστή ιστορία