Η 4η ιστορία μας

2018-10-13

Αυτή η ιστορία μας είναι λίγο διαφορετική, η Εύα μας δείχνει και την άλλη πλευρά της μητρότητας ... αυτή που δεν θέλουμε να συζητάμε, που κλείνουμε τα αυτιά μας, αλλά δυστυχώς υπάρχει και αυτή !!!


Δεν θα σας πω την εμπειρία μου ως μαμά, η μητρότητα είναι το πιο σπουδαίο πράγμα μου συνέβη στη ζωή μου και οι πιο πολλές το ξέρετε ήδη.
Θα σας πω μια άλλη ιστορία, μιας άλλης μαμάς διαφορετικής από εμάς....

Μια μαμά που όταν ήταν μικρούλα, κοριτσάκι μόλις 16 χρονών, γνώρισε τον 21 χρονών έρωτα της ζωής της. 
Αγαπήθηκαν πολύ και δυνατά, τόσο πολύ, που σύντομα μια εγκυμοσύνη τους έφερε γρήγορα στα σκαλιά της εκκλησίας. 
Μετά από μερικούς μήνες ήρθε στην ζωή τους το κοριτσάκι τους και όλα έμοιαζαν σαν παραμύθι που έγινε πραγματικότητα. 
Αν και ήταν δύσκολα τα χρόνια, με πολλά οικονομικά προβλήματα, μετά από δυόμιση χρόνια έφεραν στον κόσμο άλλο ένα κοριτσάκι. 
Όσο πέρναγαν τα χρόνια τα προβλήματα μεγάλωναν και η μεταξύ τους σχέση άρχισε να παγώνει. 
Οι τσακωμοί έπαιρναν κι έδιναν καθημερινά μέσα στο σπιτικό τους....φωνές, κλάματα και πολλές φορές ξύλο, πολύ ξύλο.... 
Και τα παιδιά εκεί, να βλέπουν τα πάντα και να κλαίνε μαζί με την μαμά τους!!
Έτσι μια αποτυχημένη συζυγική σχέση πήρε το τέλος της μετά από 9 χρόνια.
Η μαμά βρήκε γρήγορα εργασία για να μπορέσει να αντεπεξέλθει οικονομικά στο μεγάλωμα των παιδιών της. Δύσκολη, κοπιαστική και ανθυγιεινή η δουλειά της, αλλά ήταν πλέον θέμα επιβίωσης. 
Ο μπαμπάς ήταν ο κακός, αυτός που δεν μπορούσαν να βλέπουν, γιατί κατά τα λεγόμενα της μαμάς, θα τους έκανε κακό. 
Τα κοριτσάκια, 9 και 6 μισή χρονών, σχεδόν μεγάλωναν μόνα τους στερημένα από την πατρική παρουσία....μόνα τους σηκώνονταν το πρωί για το σχολείο, μόνα τους γύριζαν στο σπίτι, μόνα τους έβαζαν φαγητό να φάνε, μόνα τους διάβαζαν, μόνα τους καθόντουσαν μέχρι να σχολάσει η μαμά....Όλα μόνα τους!                                                              
Καταλάβαιναν ότι η μαμά έπρεπε να πάει στη δουλειά και έτσι πέρασαν λίγα χρόνια ακόμα έως ότου η μαμά γνώρισε τον νέο της σύντροφο....
Σημείο κατατεθέν στη ζωή της μαμάς, μιας και η ζωή της άρχισε ξανά να αποκτά νόημα και να χαμογελά ξανά. Τα κοριτσάκια χάρηκαν με την χαρά της μαμάς τους.
Έγινε η μαμά που άρχισε να περιποιείται τον εαυτό της, να βγαίνει συνέχεια βόλτες και ταξιδάκια αναψυχής κάθε Σαββατοκύριακο.... 
Και τα κοριτσάκια; 
Ααα ναι, τα κοριτσάκια!....αυτά στην γιαγιά τους. 
Στην γιαγιά από δω και πέρα, κάθε Σαββατοκύριακο και κάθε όταν ήταν κλειστά τα σχολεία. Ξεχασμένα πλέον από την μαμά τους...
Ο νέος σύντροφος ήταν πάντα απαθής μπροστά στα παιδιά λες και ήταν μούλικα που μόνο εμπόδια του έφερναν στη ζωή του, αλλά και η μαμά ήξερε τον τρόπο να τον καθησυχάζει, τα έστελνε στην γιαγιά.
Η μαμά έκανε την ζωή της μαζί με τον νέο της σύντροφο, και τα παιδιά....φυσικά στην γιαγιά!!!
Ο καιρός πέρασε και η μαμά αποφάσισε πως αυτός ο άνθρωπος ήταν ο κατάλληλος για να τον παντρευτεί. Κατάλληλος για εκείνη! 
Δεν σκέφτηκε ποτέ αν μπορεί να είναι ο κατάλληλος κηδεμόνας για εκείνα, τα μικρά τα κοριτσάκια. 
Δεν την ενδιέφερε, ποιος δίνει σημασία σε δύο μικρά παιδιά; Και τι καταλαβαίνουν άλλωστε;
Και έτσι λοιπόν το έκανε, αφού ήταν εκείνη ευτυχισμένη, τον παντρεύτηκε. Αλλά το "βάρος" των παιδιών το φορτώθηκε... ποιος άλλος ;....η γιαγιά!!!!
Και κάπως έτσι τα κοριτσάκια μεγάλωσαν και έγιναν γυναίκες και τράβηξαν τον δικό τους δρόμο....
Αυτή η μαμά.....είναι η μαμά μου...
Και είναι το παράδειγμά μου, προς αποφυγήν!!!!

Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε!  


Δεν έχω τι να πω ... πόσο πόνο μπορεί να προκάλεσε το πιο ιερό πρόσωπο σε ένα παιδάκι, ας αγαπάμε τα παιδάκια μας ... πρώτα πάντα εκείνα 

Και Εύα μου να σου πω από το λίγο που σε ξέρω ... ΔΕΝ είσαι τέτοια μανούλα είσαι αυτό που θα ήθελες να έχεις για μανούλα 

Σε ευχαριστώ για την όμορφη ιστορία σου !!! Μέσα από την καρδιά μου !!!