Η 2η ιστορία μας ... από μία ροκ μαμά !!! 

2018-09-25

Είμαι μια μαμά, σαν όλες τις άλλες...

Όχι, δεν είμαι, είμαι απλά μια μαμά!!!

Δεν είμαι από αυτές που αγάπησαν το παιδί τους από το υπερηχογράφημα ούτε από εκείνες που δάκρυσαν όταν είδαν το θετικό τεστ. Όταν πήρα στην αγκαλιά μου ένα πλασματάκι 3.750 γραμμαρίων και 50 εκατοστών ένα τεράστιο ερωτηματικό θαρρώ υψώθηκε πάνω από το κεφάλι μου σαν να ήμουν χαρακτήρας σε καρτούν κι αναρωτήθηκα "και τώρα τι;" Διάβασα πολύ, έψαξα, ρώτησα αλλά κυρίως άκουσα την καρδιά μου και εμπιστεύτηκα το ένστικτό μου! Τρία χρόνια μετά, νιώθω ενοχές, πολλές ενοχές... 

Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν είμαι καλή μαμά και αμφιβάλλω για το αν το κάνω καλά. Η μητρότητα δεν συνοδεύεται από οδηγίες χρήσης. Αυτά που με διδάσκει η καθημερινότητα με τον γιο μου δεν διδάσκεται σε αίθουσες σχολείων ή πανεπιστημίων. Το να γίνεις μαμά μπορεί να φαίνεται εύκολο αλλά δεν είναι... απαιτεί το σώμα, την ψυχή και την σκέψη σου! Πολλές φορές ζηλεύω τις άλλες μαμάδες γύρω μου, που είναι σικάτες, καλοντυμένες, αδύνατες, βαμμένες κι εγώ μερικές φορές ξεχνάω να χτενιστώ ή φοράω το ίδιο παντελόνι (ναι, εκείνο με τον λεκέ από τα δάχτυλά του που είχαν μέλι) για μια βδομάδα! 

Πολλές φορές χάνω την ψυχραιμία μου, νιώθω εξαντλημένη και δεν έχω διάθεση να παίξω με τα αυτοκινητάκια του κι εκείνος με τραβάει από το χέρι "έλα να παίξουμε μαμά, σε πακακαλώ!" Πολλές φορές νιώθω να πνίγομαι από τις δουλειές του σπιτιού. Δεν τις συμπάθησα ποτέ και μάλλον ούτε και αυτές με συμπαθούν ιδιαίτερα. Δεν είμαι η γ@@@τη νοικοκυρά (ούτε δούλα, ούτε κυρά) και ναι, το παραδέχομαι τις ΒΑΡΙΈΜΑΙ! Όταν δεν έχω κανέναν γύρω μου (σπάνιο φαινόμενο) προτιμώ να παίξω ένα παιχνίδι στον υπολογιστή ή να ακούσω δυνατά την αγαπημένη μου μουσική ή να αράξω στον καναπέ και να δω ένα επεισόδιο της αγαπημένης μου σειράς ή μια ταινία τρώγοντας ποπ κορν παρά να σιδερώσω ή να σκουπίσω! Μπορεί να πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό χωρίς να φωνάζω βοήθεια και να νιώθω ότι τα κάνω όλα μόνη μου και δεν έχω χρόνο και μπλα μπλα μπλα... Και με πιάνει μια μουρμούρα και γκρινιάζω και φτιάχνω διαλόγους στο κεφάλι μου και κάνω διαχείριση αντιρρήσεων και επιχειρηματολογώ κι εκεί που είμαι έτοιμη να εκραγώ ανοίγω την πόρτα του σπιτιού και βρίσκω το σπίτι τακτοποιημένο, την κουζίνα να λαμποκοπά και τους άντρες μου καθισμένους αγκαλιά στον καναπέ να παρακολουθούν παιδική ταινία! 

 Μετά από 12 χρόνια κοινής πορείας με τον σύντροφό μου, 10 χρόνια συμβίωσης με την Μπέλλα (γάτα νούμερο 1 - αυτή είναι μεγάλο νούμερο από μόνη της) και τον Άρη (γάτα νούμερο 2) και 3 χρόνια με τον Έκτορα δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος που ήμουν πριν (και δεν εννοώ σε κιλά μόνο). Πιστεύω ότι καθημερινά γίνομαι καλύτερος άνθρωπος, πιο υπομονετικός και συμπονετικός, ξεχειλίζω από συναισθήματα, χαμογελάω περισσότερο, κλαίω περισσότερο, πεισμώνω περισσότερο και μπορώ να καταφέρω πολλά περισσότερα απ' όσα έκανα πριν! Και μετά από όλα αυτά θα φτάσει η στιγμή που θα μου χτυπήσει το χέρι στην πόρτα και θα μου πει "άσε μας ρε μάνα που ξέρεις!" (κλάαααααμα η μάνα!) Είμαι η μαμά Σίσσυ, όπως λέει ο Έκτορας, μια εργαζόμενη μητέρα μια όχι και τόσο καλή νοικοκυρά. Είμαι εγώ και δεν θέλω να είμαι καμιά άλλη, ούτε να μοιάζω με καμιά άλλη... Να αγαπάμε τα παιδιά μας γι'αυτό που είναι, όσο διαφορετικά κι αν είναι κι όχι γι'αυτό που θα θέλαμε να είναι ή να γίνουν!!!

Σ' ευχαριστώ που με διάβασες


Rock mama σε ευχαριστώ για την όμορφη ιστορία σου και να σου πω απλά ότι όλες πάνω κάτω έτσι είμαστε... και να μην γίνεις καμία άλλη !!!