4 tips για πιο συνεργάσιμα παιδιά... Από την Χριστιάννα Τζίνη
Η Χριστιάνα Τζίνι είναι LIFE COACH (Προπονήτρια ζωής) για παιδιά και ενήλικες. Η πορεία της ξεκίνησε το 2008 όταν πήρε το δίπλωμα της στο Child Life CoachIng στο Oxford College του Λονδίνου και αργότερα στο Structural Life Coaching (London). Βοηθάει μικρούς και μεγάλους να έχουν μια πιο ευτυχισμένη ζωή μέσα από ομαδικές και προσωπικές συνεδρίες. Είναι ομιλήτρια για θέματα προσωπικής ανάπτυξης και συμβουλευτικής γονέων και επισκέπτεται συχνά διάφορα εκπαιδευτήρια με στόχο να βοηθήσει τα παιδιά, τους έφηβους αλλά και τους γονείς να προσανατολιστούν στη ζωή τους και να δημιουργήσουν πιο ουσιαστική και ευτυχισμένη ζωή.
«Γιατί το παιδί μου κάνει ακριβώς το αντίθετο από ότι του ζητήσω;»
Ένα ερώτημα που συνοδεύεται με το συναίσθημα της απελπισίας για πολλούς γονείς.
Οι περισσότεροι γονείς θα επιρρίψουν τις ευθύνες στο παιδί τους, ότι δηλαδή είναι ανυπάκουο και έχει προβλήματα συμπεριφοράς. Η αλήθεια όμως είναι ότι, η δική μας συμπεριφορά θα ορίσει αν το παιδί μας θα συνεργαστεί μαζί μας ή όχι.
Ας δούμε λοιπόν 4 τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ενισχύσουμε τη συνεργασία με τα παιδιά μας!
1. Απόφυγε να κρίνεις και να καθοδηγείς το παιδί σου.
Όσο πιο πολύ λέμε τι πρέπει να γίνει και πως - τι να φορέσουν, πώς να μιλούν, να γράφουν και να πράττουν τόσο λιγότερο θα θέλουν να ακολουθήσουν! Σκέψου πώς θα ένιωθες εσύ αν είχες κάποιον συνέχεια να σου λέει «κάνε το με αυτόν τον τρόπο, μην το κάνεις έτσι, γιατί το έκανες έτσι; άλλαξε αυτή την μπλούζα δεν σου ταιριάζει, γιατί μιλάς έτσι, κάτσε διαφορετικά»... Πως θα ένιωθες; Θα ήθελες να ακολουθήσεις ή όχι; Δεν θα σου άρεσε... Έτσι δεν είναι? Άρα αυτή η στάση μας, «πνίγει» τα παιδιά μας και τα διώχνει μακριά, κάνοντας τα να θέλουν να συνεργαστούν λιγότερο μαζί μας αφού δεν αποτελούμε και την πιο ευχάριστη παρέα. Μέσα από την επίκριση βροντοφωνάζουμε στα παιδιά μας ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ για εμάς.
2. Θέσε ξεκάθαρα όρια.
Τα παιδιά μας, είναι καλά να ξέρουν τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κάνουν. Είναι σημαντικό να έχουμε κάποιους συγκεκριμένους κανόνες στους οποίους θα είμαστε πάντα σταθεροί. Για παράδειγμα τα ωράρια: όταν λέμε φεύγουμε σε 10 λεπτά από τον παιδότοπο, σημαίνει ότι σε 10 λεπτά θα φύγουμε - δεν θα κωλυσιεργούμε κουβεντιάζοντας με τους φίλους μας και να καθυστερούμε εμείς την αναχώρηση μας. Η σταθερότητα είναι πολύ σημαντική για τη συναισθηματική ισορροπία των παιδιών μας. Οι πρωινές και βραδινές ρουτίνες είναι καλό να είναι σταθερές όσον αφορά το ωράριο και τη σειρά που ακολουθούμε! Το παιδί μας ξέροντας τη σειρά που θα ακολουθήσουμε νιώθει περισσότερη ασφάλεια και υπάρχει περισσότερη συνεργασία στην όλη διαδικασία. Μπορούμε να πούμε... «Ζουζουνάκι μου, ήρθε η ώρα να κάνουμε το μπάνιο μας και να βουρτσίσουμε δοντάκια, μετά θα πάμε στο δωμάτιο σου να διαβάσουμε παραμυθάκια!» Στην αρχή της οριοθέτησης, ειδικότερα, πρέπει να είμαστε πολύ σταθεροί μέχρι να εμπεδωθούν οι κανόνες και τα παιδιά να μπορέσουν να διαχειριστούν τις ορμές και τα συναισθήματα τους. Αργότερα μπορούμε να είμαστε πιο ευέλικτοι στους κανόνες (μια φορά κάθε τόσο!). Όταν δεν υπάρχει σταθερότητα (πχ αν πούμε «δεν δικαιούσαι να φας σοκολάτα» αλλά τελικά δεν τηρήσουμε αυτό που οι ίδιοι ορίσαμε, γιατί πιεστήκαμε από τις φωνές κ τα κλάματα τους) τότε αναιρούμε την κάθε προσπάθεια οριοθέτησης που κάναμε. Η οριοθέτηση είναι ένα μέσο για να αναπτύξουν το αυτοέλεγχο τους, δεν είναι ούτε οι τιμωρίες ούτε οι αγώνες υπερίσχυσης. Σκοπός δεν είναι να διδάξουμε μέσα από τον πόνο στα παιδιά μας να είναι πειθαρχημένα. Αυτό, είναι μάλλον, μια λανθασμένη προσέγγιση ξεπερασμένων γονεϊκών μεθόδων που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά.
3. Δώσε περισσότερες από μία επιλογές.
Συνειδητά ή μη προσπαθούμε να διδάξουμε τα παιδιά μας μέσα από αλλεπάλληλες εντολές. Όσο πιο σύντομα συνειδητοποιήσουμε ότι το παιχνίδι δεν είναι μονόπλευρο και ότι τα παιδιά μας έχουν δικαίωμα να επιλέξουν τι θέλουν να κάνουν (στις πλύστες περιπτώσεις) τόσο πιο γρήγορα θα επέλθει και η ισορροπία στη σχέση μας! Αντί, για παράδειγμα, να αποφασίζουμε εμείς πότε και πώς πρέπει να γίνει το κάθε τι, μπορούμε να δίνουμε δύο επιλογές όπως: «θα ήθελες να κάνεις μπάνιο τώρα ή σε 15 λεπτά? Τι προτιμάς να φας, βραστά λαχανικά ή σαλάτα με το φαγητό σου;» Πολλές φορές πέφτουμε στην παγίδα ως γονείς, να θέλουμε να γίνουν όλα με τον τρόπο που πιστεύουμε ότι εμείς είναι ο σωστός, αγνοώντας τι θέλουν τα παιδιά μας. Όμως για να είναι συνεργάσιμα, είναι απαραίτητο να νιώσουν ότι λαμβάνουμε σοβαρά τις απόψεις και τα θέλω τους. Όταν νιώθουν ότι λαμβάνουν μέρος στη λήψη μιας απόφασης τότε είναι φυσικό επακόλουθο να είναι πιο συνεργάσιμα.
4. Επένδυσε στην σχέση σας!
Η σχέση είναι το πιο σημαντικό στοιχείο από όλα. Υπάρχουν δύο μέσα για να ακολουθήσει την καθοδήγηση μας ένα παιδί, ο φόβος ή η σχέση κατανόησης και υποστήριξης. Μέσω του φόβου το παιδί μπορεί να ακολουθήσει τις εντολές μας, αλλά οι επιπτώσεις στην σχέση μας είναι καταστροφικές.
Μόνο εάν το παιδί μας νιώσει ότι κατανοούμε τη θέση του, τα θέλω και τα «δεν θέλω» του, θα συνεργάζεται χωρίς πίεση μαζί μας. Όσο πιστεύουν ότι εμείς κρατάμε την στάση του αφέντη - δούλου και απλά θέλουμε να υπακούν στις εντολές μας, οι πιθανότητες συνεργασίας θα είναι πολύ πιο λίγες.
Πως ενδυναμώνουμε τη σχέση μας;
Τα παιδιά μας έχουν την ανάγκη να νιώθουν κοντά μας συναισθηματικά και σωματικά. Είναι πραγματικά τόσο σημαντικό να αφιερώνεις έστω και λίγο χρόνο κοντά τους κάθε μέρα χωρίς να ασχολείσαι με κάτι άλλο (κινητά, αγγαρείες στο σπίτι κτλ). Η προσοχή σου να είναι 100% στραμμένη πάνω τους. Να τα αγκαλιάζεις, να τα χαϊδεύεις, να τους λες πόσο πολύ τα αγαπάς και πόσο περήφανη είσαι που υπάρχουν στην ζωή σου. Τα παιδιά μας για να είναι συναισθηματικά ισορροπημένα πρέπει να νιώθουν η ύπαρξη τους είναι σημαντική, ιδιαίτερα για εμάς τους γονείς τους!
Σε γενικές γραμμές, τα παιδιά μας συνεργάζονται όταν νιώθουν ότι μας αξίζει να συνεργαστούν μαζί μας. Όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, αυτή είναι η πραγματικότητα..
Τα παιδιά μας είναι τόσο ξεκάθαρα. Αν βλέπουν ότι είμαστε επιθετικοί και ότι δεν μας ενδιαφέρει τι θέλουν και τι όχι, όταν τους πιέζουμε, τους καθοδηγούμε και κάνουμε ότι θέλουμε εμείς χωρίς να μας ενδιαφέρει η άποψη τους, δικαιολογημένα δεν θα θέλουν να συνεργαστούν μαζί μας!
Είτε παιδιά είτε ενήλικες, Θέλουμε να νιώθουμε ελευθεροι και ότι ο λόγος μας έχει ουσία και δύναμη.
Αν το παιδί σου δεν συνεργάζεται, δες αν το καθοδηγείς πολύ και αν αδυνατείς να θέσεις ξεκάθαρα όρια. πρόσεξε αν εκτοξεύεις συνεχώς εντολές χωρίς να ακούς τη δική του πλευρά.
Εάν δεν θέσεις ως προτεραιότητα σου τη σχέση σας τότε η συνεργασία θα είναι σχεδόν ανέφικτη με το παιδί σου.
Λέγοντας το αυτό δεν εννοώ ότι θα παραμερίσεις τα δικά σου θέλω και να καλύπτεις συνεχώς τις ανάγκες του παιδιού. Δεν σημαίνει να αφήσεις πίσω την δική σου ζωή και να είσαι όλη την ώρα προσκολλημένος σ' αυτό. Κανένα παιδί δεν θέλει μια αποπνικτική σχέση με τον γονιό του.
Η καλή σχέση ορίζεται από τον σεβασμό, την κατανόηση και την υποστήριξη μεταξύ των δύο ατόμων! Όπου υπάρχει καλή σχέση μεταξύ δύο ατόμων υπάρχει και συνεργασία!
christiana@christianagenie.com
https://www.christianagenie.com/
