Υπάρχουν στιγμές που οι σκέψεις μου δεν είναι σκέψεις. Είναι φωνές. Ψιθυρίζουν, επιμένουν, στριφογυρίζουν μέσα στο κεφάλι μου σαν ανεμοστρόβιλος. Μικρές, άτακτες, φορτικές. Δεν μπορώ να τις σταματήσω. Δεν μπορώ να τις αγνοήσω. Γίνονται θόρυβος, γίνονται πίεση.

☕ Η Μάχη του Καφέ: Ένα Έπος Μάνας και Γιου

Δεν σε γνώρισα ποτέ, όχι όταν έζησες — κι όμως νιώθω πως σε ξέρω βαθύτερα απ’ όσους σε γνώρισαν από κοντά. Ίσως γιατί δεν χρειάζεται να δει κανείς έναν άνθρωπο με τα μάτια, όταν μπορεί να τον δει με την ψυχή.

Στις ομιχλώδεις κοιλάδες της Βαυαρίας, κάτω από τις σκιασμένες κορυφές των Άλπεων, γεννήθηκε ένας βασιλιάς όχι για να κυβερνήσει με σπαθί ή εξουσία, αλλά για να εμπνεύσει με ευγένεια, οραματισμό και την πιο ακατανίκητη μορφή πίστης: την πίστη στην ομορφιά. Ο Λουδοβίκος Β΄ της Βαυαρίας, ο λεγόμενος “παραμυθένιος βασιλιάς”, δεν ανήκε στο πεδίο της...

Στην καρδιά της Αμιένης, στην οδό Charles-Dubois 2, βρίσκεται ένα σπίτι που δεν είναι απλώς μια διεύθυνση, αλλά ένας φάρος της φαντασίας· ένα κτίριο που δεν κουβαλά μόνο το βάρος της ιστορίας, αλλά και το ανάλαφρο φτερούγισμα των ονείρων. Είναι το σπίτι του Ιουλίου Βερν – του ανθρώπου που έκανε τη Γη μικρή και το Διάστημα κοντινό· του συγγραφέα που...

Κάποιες φορές, η ζωή σε χτυπάει και σε βάζει να κάνεις απολογισμό για τα πάντα γύρω σου. Και μία από αυτές τις φορές, έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι μια φιλία που κάποτε ήταν σημαντική για σένα, τώρα είναι απλά… τελειωμένη.